عیسی مسیح در انجیل مقدس

 عیسی مسیح در انجیل مقدس

من و پدرم خدا يکی هستيم. يوحنا ۱۰-۳۰

پدر در وجود من است و من در وجود او. يوحنا۱۰-۳۸

هر که مرا ببيند ٫ خدای پدر را ديده است. يوحنا۱۴-۹

تمام بزرگی وجلال پدرم خدا از آن من است. يوحنا ۱۶-۱۵

پدر آسمانی همه چيز را به دست من سپرده است. متی۱۱-۲۷

اعتقادات، اساسنامه و مقررات کلیسای انجیلی لوتری                                                      الف اعتقادنامه رسولان.
ب- اعتقادنامه نیقیه.
ج- اعتراف و اعتقادنامه آتاناسیوس که مهم‌ترین عبارات این اعتقادنامه یا اعتراف‌نامه به شرح زیر می‌باشد:
۱- در مورد خدا که ذات الهی، خدای جاوید و بدون تجزیه، سه شخصیت دارد که هم‌ذات بوده و به نام پدر و پسر و روح‌القدس معروفند. ما خدای واحد را که دارای تثلیث می‌باشد و تثلیث را که دارای وحدت می‌باشد عبادت می‌نماییم. سه شخصیت تثلیث از یکدیگر متمایز هستند و هر سه شخص به یک اندازه ”خدا“ هستند و یک خدای واحد را تشکیل می‌دهند. حکمت و نیکویی خدا بی‌انتها است و خالق و نگه‌دارنده همه چیز مرئی و نامرئی است.

۲- انسانِ سقوط ‌کرده وارث گناه- انسان بعد از سقوط آدم و سرپیچی از احکام الهی، از فیض خدا محروم شده است. او با گناه و بدون اعتماد و ترس از خدا، متمایل به علائق زشت به‌دنیا می‌آید. این بیماری یا گناه ارثی، گناهی واقعی است که موجب سقوط، داوری و مرگ ابدی برای آنهایی است که به‌توسط ایمان، تعمید آب و روح‌القدس از نو متولد نشده باشند.

۳- فرزند خدا- آموزه کلمه یعنی پسر خدا که جسم شد، بطوری که عیسی مسیح، هم کاملاً طبیعت انسان و هم کاملاً طبیعت الهی داشت و این دو طبیعت بطور جداناپذیر در شخص عیسی، متحد، عجین و در آمیخته است. عیسی مسیح، خدای حقیقی و انسان حقیقی، متولدشده از مریم باکره بطور واقعی رنج دیده، مصلوب شد و مدفون گردید تا با قربانی خود، ما را با خدای پدر آشتی دهد تا نه تنها از ارث گناه آزاد شویم، بلکه از تمامی اعمال گناه‌الود انسانی رها شویم. همین عیسی به قعر مرگ فرو رفت و حقیقتاً روز سوم از مرگ بر خاست و به آسمان صعود کرد و در دست راست خدای پدر نشسته و برای همیشه بر تمامی هستی و مخلوقات سلطنت می‌کند و ایماندارانش را قدوسیت می‌بخشد و به قلبهای آنان، روح‌القدس را عطا می‌فرماید تا آنها را هدایت و راهنمایی و احیا کند تا بتوانند در مقابل شیطان و نیروهای گناه ایستادگی و دفاع کنند. همین عیسی بطور مرئی بازگشت خواهد کرد تا زندگان و مردگان را داوری کند.

۴- عادل ‌شمردگی به‌ واسطه ایمان- انسان نمی‌تواند به‌توسط تلاش و نیروی شخصی و یا اعمال و لیاقت‌های فردی برای خود کسب نجات کند و عادل شود! این نجات و عادل‌شمردگی تنها به‌توسط ایمانشان به عیسی مسیح، البته بدون اینکه سزاوار آن باشیم، به ما اهدا می‌شود (رومیان ۳ و ۴).

۵- اطاعتی نو- این ایمان موجب میوه‌ها، ثمرات یعنی اعمالی نیکو می‌گردد. داشتن این ثمرات، اراده و دستور خدا است. این اعمال را انجام نمی‌دهیم تا نزد خدا عادل شمرده شویم (چون ما به‌توسط ایمانمان و در اثر مرگ عیسی مسیح به‌منظور بخشش گناهانمان، عادل شمرده می‌شویم و بخشش گناهان داریم؛ لوقا ۷:‏۱۰)، بلکه داشتن اعمال نیکو، میوه ایمانمان است.

۶- کلیسا- این آموزه به این معنا است که کلیسای مقدس همیشه وجود خواهد داشت و کلیسا مشارکت مقدس مؤمنین است، جایی که کلام خدا در آن موعظه و تدریس می‌شود و آیین مقدس عشاء ربانی و تعمید آب در آن صورت می‌گیرد.

۷- آموزه تعمید آب- عمل تعمید جهت نجات ضروری است. شخص با ایمان و به‌توسط این عمل و به‌واسطه فیض خدا، فرزند خدا می‌گردد و روح‌القدس به شخص اهدا می‌شود.

”این آب، آب معمولی نیست، بلکه با دستور خدا و کلام او مقدس می‌شود و موجب آشتی با خدا می‌گردد. عیسی مسیح خداوندمان در متی ۲۸:‏۱۹ می‌فرماید: ”پس بروید و تمام قوم‌ها را شاگرد من سازید و ایشان را به اسم پدر و پسر و روح‌القدس غسل تعمید دهید...“ انجام این عمل طبق مرقس ۱۶:‏۱۶ موجب بخشش گناهان، نجات از مرگ و نجات از تسلط شیطان می‌شود و برای مؤمنین رستگاری و حیات جاوید به‌همراه می‌آورد. عمل تعمید آب ترسیم‌کننده این است که آدم کهته در ما هر روزه توبه کند، برای گناهان غرق شود تا این طبیعت کهنه هر چه کوچکتر شود و مسیح در ما، این طبیعت جدید، هرچه بزرگتر شود و تا با زندگی در طهارت و محبت، هر روزه بیشتر شبیه مسیح شویم (تیطوس ۳:‏۵-‏۸؛ رومیان ۶:‏۴). بچه‌ها نیز لازم است تعمید بگیرند که با این عمل، بچه‌ها به حضور خداوند منتقل شده و تحت فیض او قرار می‌گیرند. ما این آموزه را که بچه‌ها جهت رستگاری، نیاز به تعمید آب ندارند، رد می‌کنیم. والدین و کلیسا مسؤول و متعهد برای تعلیم تعمیدگرفتگان می‌باشند. هدف آموزش این است که به تعمیدگرفتگان کمک شود تا در زندگی و ایمان مسیحی رشد کنند و در مشارکت کلیسایی وارد شوند.“از مارتین لوتر، بنیانگذار کلیسای پروتستان

۸- عشاء ربانی- اجرای این آیین در درجه اول اراده خداوند است و این شام برای مؤمنین و تعمیدیافتگان می‌باشد، و حضور واقعی خداوند برای مؤمنین شرکت‌کننده حاضر است.

”ایمان ما در شرکت در این شام مقدس بر این است که با قوات کلام، نان و شراب، تبدیل به حضور واقعی عیسی مسیح در درون ایمانداران و در کلیسا می‌شود و ما هر نوع تعلیم دیگری را در این مورد رد می‌کنیم.
برای شرکت در شام خداوند، نزد یکدیگر به گناهانتان اعتراف کنید.
چنانچه بچه‌های تعمیدگرفته ارتباط بین ایمان به مسیح و شرکت در شام خداوند را می‌دانند و اجازه والدینشان را نیز برای شرکت دارند، می‌توانند در این مشارکت سهیم باشند.
این آیین موجب بیداری، تقویت ایمان و بخشش گناهان می‌گردد. اجرای این آیین به‌توسط خادم دستگذاری‌شده انجام می‌گردد.“از بنیانگذار کلیسای پروتستان، مارتین لوتر

۹- اعتراف- شخص می‌تواند و خوب است که عمل اعتراف را بطور خصوصی در حضور یک زن و مرد (خادمین دوره‌دیده و رازدار) در کلیسا انجام دهد و نیاز نیست که شخص تمام جزئیات موارد را منتقل کند. این عمل با چهارچوب خاصی که دارد، منجر به بخشش گناهان شخص می‌شود.

۱۰- جریمه- وقتی شخص مرتکب گناه می‌شود، می‌تواند بعد از پشیمانی و توبه، بخاطر عیسی مسیح، بخشش گناهان بگیرد. شخص بعد از این بخشش، با داشتن اعمال نیکو، میوه این توبه را نشان می‌دهد.

۱۱- بازگشت ثانوی عیسی جهت داوری- بازگشت عیسی مسیح مرئی خواهد بود و این بازگشت جهت داوری انسان‌ها، بیداری مردگان و حیات جاوید به منتخبین و مؤمنین است. ولی داوری و قضاوت بر انسان‌های بی‌خدا و شیطان است که رنج آنها بی‌انتها خواهد بود.

۱۲- اراده آزاد- اراده آزاد ما نسبی است، به این معنا که ما می‌توانیم با اراده و منطق خود آزادی انتخاب داشته باشیم، ولی بدون حضور و قوت روح‌القدس، این اراده نیرویی جهت داشتن اعمال نیکو و عادلانه برای خدا یا عدالت روحانی ندارد، به این خاطر که طبیعت انسانی، تمایل به آنچه که به روح خدا متعلق است را ندارد (اول قرنتیان ۲:‏۱۴). ولی این عدالت‌خواهی به‌توسط روح خدا در قلب ایمانداران گذاشته می‌شود و تنها زمانی می‌توانیم خدا را دوست داشته باشیم و فرامین او را اجرا و اطاعت کنیم که روح او بر ما جاری شود تا ما را هدایت کند.

۱۳- ایمان و اعمال نیکو- اعمال نیکوی ما موجب بخشش گناهان و آشتی ما با خدا نمی‌شود و انجام اعمال نیکو، منجر به قرار گرفتن فیض و عدالت خدا بر ما نیز نمی‌شود. البته اعمال نیکو ضروری است، ولی نه برای نجاتمان و کسب فیض، بلکه به این خاطر که انجام اعمال نیک، خصوصاً دوست داشتن همنوع، اراده خدا است. زمانی که ما به‌توسط ایمانمان بخشیده می‌شویم، تحت فیض خدا قرار می‌گیریم و روح‌القدس در قلوب ما جاری می‌شود و قلوب و افکار ما را تبدیل و پر از عطوفت می‌کند که این تبدیل شدن موجب میوه‌های نیکو و اعمالی پسندیده می‌شود و به گفته آمبروسیوس: ”ایمان ما در اراده نیکو و اعمال نیک عادلانه است“ (نامه افسس ۲:‏۸). پس این بخشش و عادل‌شمردگی و فرزندخواندگی تنها به‌توسط ایمان ما بخاطر کار عیسی مسیح است که کفاره گناهان ما را پرداخت و این آشتی صورت پذیرفت (اول تیموتائوس ۲:‏۵). انسان بدون ایمان قادر به انجام فرمان اول از ده فرمان (خدایان دیگر نداشته باش) و فرمان دوم (از نام خدا سوء استفاده نکن) نیست! بدون ایمان و اعتماد به خدا، به دنبال او نمی‌رویم، صلیبمان را حمل نمی‌کنیم، بلکه به دنبال راههای خود، حمایت‌های انسانی و اتکا به کمک انسان‌ها می‌رویم و از طرف دیگر، سایر شهوات و امیال در افکار و قلوب ما مسلط می‌شوند. از این رو است که عیسی مسیح در یوحنا ۱۵:‏۵ می‌فرماید که جدا از او هیچ کاری از ما ساخته نیست.

اساس کلیسای لوتری انجیلی.

۱- اصول نظم کلیسایی: کلیسای ما طبق کلام مقدس و اعتقادات کلیسایی، جامعه مقدسین است که در آن، کلام خدا و آیین تعمید آب و عشاء ربانی انجام می‌شود: اعمال ۲:‏۴۲ و ۴۷؛ افسسیان ۵:‏۲۳؛ یوحنا ۱۳:‏۱۳؛ مزمور ۲:‏۶؛ اشعیا ۳۳:‏۲۲؛ یوحنا ۱۸:‏۲۶ و ۳۷؛ یوحنا ۱۴:‏۱۶؛ یوحنا ۱۵:‏۲۶؛ یوحنا ۱۶:‏۱۳؛ متی ۲۸:‏۱۸-‏۲۰؛ مرقس ۱۶:‏۱۵-‏۱۶؛ لوقا ۲۴:‏۴۷-‏۴۸؛ یوحنا ۱۷:‏۶-‏۸؛ متی ۲۶:‏۲۶؛ اول قرنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷؛ اول قرنتیان ۱۲:‏۴-‏۱۱؛ افسسیان ۴:‏۱۱-‏۱۲؛ اول پطرس ۴:‏۱۰-‏۱۱.

۲- کلیسا: هر کلیسای محلی متعهد به قبول اساسنامه، آموزش و سازمان کلیسایی انجیلی لوتری می‌باشد. اعضای کلیسا، مشایخ را که متعلق و عضو کلیسا هستند انتخاب می‌کنند. پاستور و یکی از مشایخ کلیسا متعهد هستند تا کلیسا وظیفه خود را نسبت به اساسنامه عمل کند. مشایخ هیأت مدیره کلیسا می‌باشند. مسؤولیت مشایخ از جمله موعظه کلام، اجرای آیین تعمید آب، عشاء ربانی، دردمندی، برنامه‌ریزی امور کلیسایی و نظارت بر شاخه‌ها (تیم‌ها) می‌باشد. آنها مسؤول تأیید کردن دیگر مدیران نیز هستند. اما قدرت اجرایی ایشان در دیگر موارد کلیسایی محدود است، به این معنا که در دیگر موارد، شماسان که در شورای کلیسا هستند و اعضای کلیسا در جلسات کلیسایی تصمیمات لازم را اتخاذ می‌کنند.

 

عيسي مسيح: تنها راه نجات و رستگاري

عيسي مسيح: تنها راه نجات و رستگاري

ما بر اثر گناه، به مرگ محكوم شديم. ليكن خدا، فرزند يگانه خود را فرستاد تا به جاي ما جان بدهد. مسيح، مانند پلي، بر روي درّه‌اي كه ما را از خدا جدا مي‌سازد، قرار گرفته است.

ما به وسيله اين پل، با خدا ارتباط پيدا مي‌كنيم و آمرزش گناهان خود را به دست مي‌آوريم. يحيي درباره عيسي چنين شهادت مي‌دهد: <اينك برّه خدا كه گناه جهان را بر مي دارد.> (يوحنا 1: 29)

خدا

انسان

سوال: پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی به چه معنی است؟

جواب: آیا تا به حال عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ شخصی خود پذیرفته اید؟ قبل از پاسخ به این پرسش، بهتر است معنی کلمات کلیدی آن، یعنی "عیسی مسیح"، "نجات دهنده"، و "شخصی" را شرح دهیم تا پرسش واضح تر شود.

عیسی مسیح کیست؟ بسیاری از مردم بر این باورند که عیسی مسیح یک شخص نیکوکار، یک معلم برجسته، و حتی یک پیامبر خداست. بطور یقین این اعتقادات در رابطه با مسیح صحّت دارند، ولی به تنهائی نمیتوانند شخصّیّت واقعی او را بازگو کنند. کتابمقدس میفرماید که عیسی تجسّم خداست؛ یعنی خدا جسم انسانی به خود گرفت و انسان شد (یوحنا 1:1 ، 14). خدا به این جهان آمد تا ما را تعلیم دهد، شفا بخشد، اصلاح کند، بیامرزد، و برای ما بمیرد! عیسی مسیح خداست؛ او خداوندی است که بر همه چیز حاکمیّت مطلق دارد. آیا شما این عیسی را در قلب خود پذیرفته اید؟

نجات دهنده یعنی چه؟ و چرا ما احتیاج به یک نجات دهنده داریم؟ کتابمقدس خاطرنشان می سازد که همۀ ما مرتکب گناه و اعمال شرارت بار شده ایم (رومیان 10:3ـ18). به خاطر ارتکاب گناه، همۀ ما مستحّق غضب و داوری الهی هستیم. تنها مجازات عادلانه برای گناهی که بر علیه خدای ابدی مرتکب شده ایم، تنبیه ابدی می باشد (رومیان 23:6 ؛ مکاشفه 11:20ـ25). به همین دلیل است که ما احتیاج به نجات دهنده داریم.

عیسی مسیح به این جهان آمد و به جای ما مُرد. مرگ عیسی مسیح، به عنوان خدائی که جسم بشری پوشیده بود، جریمۀ گناهان ما را بطور کامل و بی نقص پرداخت نمود (دوم قرنتیان 21:5). مسیح مُرد تا جریمۀ گناهان ما را پرداخت نماید (رومیان 8:5). او در واقع این قیمت را به جای ما پرداخت کرد. قیام عیسی از مردگان ثابت نمود که مرگ او برای پرداخت جریمۀ سنگین گناهان ما کافی بود. به همین دلیل او تنها نجات دهندۀ ماست (یوحنا 6:16 ؛ اعمال 12:4). آیا شما به مسیح به عنوان نجات دهندۀ خود ایمان دارید؟

آیا عیسی مسیح نجات دهندۀ "شخصی" شما می باشد؟ بسیاری از مردم تصور می کنند که مسیحیّت یعنی به کلیسا رفتن، انجام یک سِری سُنَن مذهبی، و اجتناب از برخی گناهان خاص! درحالی که مفهوم واقعی مسیحیّت بسیار متفاوت می باشد. مسیحیّت حقیقی، یک رابطه است؛ رابطه ای شخصی با عیسی مسیح. پذیرفتن عیسی مسیح به عنوان نجات دهندۀ شخصی یعنی اینکه شما شخصاً به عیسی مسیح ایمان و اعتماد داشته باشید. هیچکس نمی تواند به واسطۀ ایمان دیگران نجات یابد. هیچکس قادر نیست با انجام یک سری اعمال خاص نجات یابد. تنها راه نجات این است که شما شخصاً عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، و اعتماد داشته باشید که مرگ وی بر صلیب جریمۀ گناهان شما را پرداخت کرد و قیامش حیات ابدی شما را تضمین نمود (یوحنا 16:3). آیا مسیح نجات دهندۀ شخصی شماست؟

اگر مایل هستید عیسی مسیح را به عنوان نجات دهندۀ خود بپذیرید، میتوانید از این نمونۀ دعا استفاده کنید. ولی این حقیقت را همیشه بیاد داشته باشید که گفتن و یا تکرار این دعا (و یا هر دعای دیگر) باعث نجات شما نمیشود. نجات واقعی تنها با اعتماد قلبی به عیسی مسیح که بر صلیب گناهان ما را آمرزید دریافت میشود. این دعا راه ساده ای است برای ابراز ایمان و قدردانی شما از خدائی که راه نجات را برای شما تدارک دید. "خداوندا، می دانم که به ضّد تو گناه کرده ام و مستحق مجازات می باشم. اما می دانم که عیسی مسیح، مجازاتی را که من شایستۀ آن بودم بر خود گرفت تا من بتوانم بوسیلۀ ایمان به او آمرزیده شوم. از گناه خود توبه میکنم و برای نجات فقط به تو اعتماد میکنم. تو را شکر می کنم که محض فیض عجیب خود گناهانم را بخشیده و به من حیات جاودانی داده ای. آمین."

هر روز براي شخص مسيحي، روز هيجان‌انگيزي خواهد بود به شرطي كه پر شدن از روح‌القدس را تجربه كند و هر

لحظه از زندگي خود را در اختيار او بگذارد. كتاب مقدس به ما مي گويد كه سه نوع انسان وجود دارد

1- انسان نفساني(كسي كه مسيح را نپذيرفته است) < اما انسان نفساني امور روح خدا را نمي‌پذيرد زيرا كه نزد او جهالت است و آنها را نمي‌تواند فهميد زيرا كه حكم آنها از روح مي‌شود> ( اول قرنتيان 2 : 14

2- انسان روحاني(كسي كه بوسيله روح‌القدس كنترل و تقويت مي شود)
< ليكن شخص روحاني در همه چيز حكم مي‌كند . . . > ( اول قرنتيان 2 : 15




3- شخص جسماني
(كسي كه مسيح را قبول كرده است، اما زندگي پيروزمندانه‌اي ندارد چون كه براي داشتن يك زندگي پيروزمندانه به كار و كوشش خود توكل دارد)

عيسي مسيح: تنها راه نجات و رستگاري

ما بر اثر گناه، به مرگ محكوم شديم. ليكن خدا، فرزند يگانه خود را فرستاد تا به جاي ما جان بدهد. مسيح، مانند پلي، بر روي درّه‌اي كه ما را از خدا جدا مي‌سازد، قرار گرفته است.

ما به وسيله اين پل، با خدا ارتباط پيدا مي‌كنيم و آمرزش گناهان خود را به دست مي‌آوريم. يحيي درباره عيسي چنين شهادت مي‌دهد: <اينك برّه خدا كه گناه جهان را بر مي دارد.> (يوحنا 1: 29)

خدا

انسان